اگر می‌خواهید تلخ‌ترین فیلم تاریخ را بسازید یک دوربین به دست بگیرید و در کوچه و خیابان‌های شهر راه بروید و هرچه می‌بینید ضبط کنید، زیرا حقیقت است..
تلخ‌ترین فیلم تاریخ یک مستند از زندگی‌ست، تلخ‌ترین تابلوی نقاشی آینه، و تلخ‌ترین نگاه، نگاه به خودمان است..
به قشنگترین حس و حال های زندگیتون به خاطر ترس از این که "مردم چی میگن" گند نزنید که ممکنه هیچوقت تکرار نشن و این مردم هیچ جای زندگیتون نخواهند بود...
عجب از چشم تو دارم ک شبانش تا روز
خواب می‌گیرد و شهری ز غمت بیدارند
تو همیشه وقتی سوار اتوبوس بودی
و یا داشتی از خیابون رد میشدی
یه نفر تورو دیده و جذبت شده، ولی تو نمیدونی
همین الانم چند نفری هستن که دارن بهت فکر میکنن
شاید چون این قانون دنیاست
بعضی وقتا نشستی یه جا و برای خودت داری فکر میکنی
یه چشم اون اطرافه که داره نگات میکنه و تو حواست نیست
اون چشم از دید نفر دومه و اون نفر دوم حقیقی ترین تصور رو ازت داره و باید بدونی که تو دلش خیلی ازت تعریف میکنه
تو نمیدونی وقتی یه نفر استوری اینستاگرامت و یا عکس پستت رو نگاه میکنه و یا وقتی تو بیرون میبینت چی پیش خودش میگه
نمیدونی که تو دلش شاید بخواد برای فقط یک لحظه نگاهش کنی
لبخند بزن..
همین الان که این متن رو داری میخونی
تو دل یک یا چند نفر هستی و نمیدونی
همیشه یک نفر عاشقته
همیشه یه عاشق پنهون کار
شاید چون این قانون دنیاست
اینو یادت نره هیچوقت...
فردی چندین سال شاگرد نقاش بزرگی بود و تمامی فنون و هنر نقاشی را آموخت.
استاد به او گفت که دیگر شما استاد شده ای و من چیزی ندارم ک به تو بیاموزم.
شاگرد فکری به سرش رسید، یک نقاشی فوق العاده کشید و آنرا در میدان شهر قرار داد ، مقداری رنگ و قلمی در کنار آن قرار داد و از رهگذران خواهش کرد اگر هرجایی ایرادی می بینند یک علامت × بزنند و غروب که برگشت دید که تمامی تابلو علامت خورده است و بسیار ناراحت و افسرده به استاد خود مراجعه کرد .
استاد به او گفت: آیا میتوانی مثل همان نقاشی را برایم بکشی؟
شاگرد نیز چنان کرد و استاد آن نقاشی را در همان میدان شهر قرار داد ولی این بار رنگ و قلم را قرار داد و متنی که در کنار تابلو قرار داد این بود که : ""اگر جایی از نقاشی ایراد دارد با این رنگ و قلم اصلاح بفرمایید""
غروب برگشتند دیدند تابلو دست نخورده ماند. استاد به شاگرد گفت:
همه انسانها قدرت انتقاد دارند ولی جرات اصلاح نه !
شاید قانون دنیا همین باشد،
من صاحب آرزویی باشم که شیرینی تعبیرش از آن دیگریست...
Memories are so strange, sometimes you laugh at days you cried, and sometimes you cry for days you laughed.
خاطرات خیلی عجیبن؛ گاهی اوقات می‌خندی به روزایی که گریه می‌کردی، وگاهی گریه میکنی به یاد روز هایی که می‌خندیدی...
نمیشه سیب زمینی رو چِلوند و انتظار آب آناناس داشت!
آدما هم همینن
It’s crazy how we all made somebody better for someone else.
